Varlık Vergisi, karşı devrimcilere Cumhuriyet Devriminin yumuşak karnı olarak görülmüş ve insafsız bir saldırının hedefi yapılmıştır. Oysa Varlık Vergisi’nin bir ulusal burjuvazi oluşturma amacı haklı ve devrimci bir tutumdur.
Osmanlı İmparatorluğu’nun son dönemlerinde uygulanan gümrük vergisi oranları 1938’de ilk önce İngiltere, sonrasında diğer Avrupa devletleri ile yapılan, ilki 1861’de olmak üzere çeşitli defalar gözden geçirilen ticaret anlaşmalarına göre tespit edilmiştir. Bu anlaşmalar Avrupa devletleri lehine hükümler içiriyordu ve birçok tarihçiye göre Osmanlı İmparatorluğu’nun iktisadî ve malî çöküşünün gerçek nedeniydiler. Türkiye bu tek taraflı dış ticaret sisteminden Lozan Anlaşması ile kurtuldu.
Süleyman Demirel, “halk bizden plan değil, pilav bekliyor” diyeli kaç yıl oldu bilmiyoruz. Ama plansız üretimin Türkiye’yi nerelere getirdiğini yaşayarak görüyoruz. Demirel öyle dese de onun iktidarlarında üretici birlikleri, Süt Endüstri Kurumu (SEK), Et-Balık Kurumu (EBK) vb. faaliyette idi ve Demirel, yerli üretimi teşvik etmek amacı ile olsa gerek, tarım ürünlerinin fiyatı söz konusu olduğunda, “onlar 3 TL veriyor ise ben 5 TL veriyorum” beyanatında bulunurdu.
